Στο πλάγιο επίπεδο η Σ.Σ. έχει 4 φυσιολογικά κυρτώματα (τα 2 από αυτά στρέφουν το κυρτό προς τα εμπρός και 2 στρέφουν το κυρτό προς τα πίσω. Αν αυτά τα κυρτώματα αυξηθούν πέραν του φυσιολογικού, τότε μιλάμε για παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης όπως : ΚΥΦΩΣΗ (αύξηση του θωρακικού κυρτώματος) και ΛΟΡΔΩΣΗ (αύξηση του οσφυϊκού κυρτώματος).
Η κακή στάση του σώματος δεν σημαίνει απαραιτήτως παθολογικά αίτια, αν όμως υπάρχουν, μπορούν να θεραπευθούν, αν αντιμετωπιστούν εγκαίρως.
Η κακή στάση του σώματος, που αρκετές φορές παρατηρείται σε παιδιά και νέους, χωρίς να αφήνει τους γονείς αδιάφορους, δεν πρέπει να τους οδηγεί σε υπερβολική ανησυχία. Η συνήθεια να καμπουριάζουν δεν χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως κύφωση με αίτια παθολογικά ούτε απαιτεί κάποια ιδιαίτερη αγωγή. Ωστόσο υπάρχουν και καταστάσεις κύφωσης με παθολογικά αίτια, που είναι όμως δυνατό να αποφευχθούν ή να θεραπευθούν εάν αντιμετωπιστούν εγκαίρως.
Ο κ. Δημήτρης Δημητριάδης, ορθοπαιδικός χειρούργος, διευθυντής του ορθοπαιδικού τμήματος του Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, εξηγεί:
<< Η σπονδυλική στήλη του ανθρώπου χωρίζεται στα εξής τμήματα : το αυχενικό, το θωρακικό και το οσφυϊκό που καταλήγει στο ιερόν οστούν και στον κόκκυγα - την ουρά. Παρατηρώντας τη σπονδυλική στήλη κατά μέτωπο φαίνεται ευθυγραμμισμένη. Όταν όμως παρατηρηθεί από το πλάι, παρουσιάζει κυρτώματα που αντιστοιχούν στα προαναφερθέντα τμήματά της. Από αυτά το θωρακικό κύρτωμα προβάλλεται στην οπίσθια επιφάνεια του κορμού, δηλαδή στη ράχη (κυφωτικό), ενώ το αυχενικό και το οσφυϊκό προβάλλουν προς την πρόσθια επιφάνεια του κορμού (λορδωτικά). Η αύξηση του θωρακικού κυρτώματος πέρα από τα φυσιολογικά όρια δημιουργεί την κύφωση >>.
Τα αίτια
Τα αίτια που την προκαλούν είναι πολλά. < Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν διάφορες συγγενείς ανωμαλίες των σπονδύλων, κατάγματα των σπονδύλων, παραλυτικές καταστάσεις, μεταβολικές παθήσεις όπως η οστεοπόρωση, όγκοι της σπονδυλικής στήλης, φλεγμονές και ιδιαίτερα η φυματίωση των θωρακικών σπονδύλων, εγχειρήσεις της σπονδυλικής στήλης στην παιδική ηλικία, διάφορες δυσπλασίες του σκελετού κ.ά.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές της στην παιδική και εφηβική ηλικία είναι η κύφωση από κακή στάση του κορμού και η νεανική κύφωση ή αλλιώς πάθηση του Scheuermann. Η κύφωση από κακή στάση του κορμού χαρακτηρίζεται από την προβολή ολόκληρου του οπισθίου θωρακικού τμήματος της σπονδυλικής στήλης. Το παιδί που συνήθως είναι λεπτό με χαλαρές αρθρώσεις φαίνεται να 'σακουλιάζει' από την κακή στάση που παίρνει. Όμως η έντονη στρογγυλή προβολή της πλάτης διορθώνεται αμέσως, μόλις το άτομο πάρει την σωστή στάση της προσοχής, οπότε και το κύρτωμα εξαφανίζεται. Στην περίπτωση αυτή η ακτινολογική απεικόνιση της σπονδυλικής στήλης δεν δείχνει αλλοιώσεις των σπονδύλων.
Αυτός ο τύπος της κύφωσης δεν θεωρείται παθολογικός και συνήθως δεν απαιτεί καμία ειδική θεραπεία. Απλά συνιστάται σ΄αυτά τα άτομα να φροντίζουν να στέκονται σωστά και ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες που βοηθούν μια τέτοια φυσιολογική στάση. Πολύ σπάνια θα χρειαστεί να εφαρμοστεί κορμικός ορθοπαιδικός κηδεμόνας (ένα είδος πλαστικού κορσέ) αλλά και αυτό για σύντομο χρονικό διάστημα >.
Ως προς τη νεανική κύφωση, ο κ. Δημητριάδης αναφέρει ότι αυτή αποτελεί ιδιαίτερη παθολογική κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης. Πρωτοπεριγράφηκε από τον Holger Scheuermann το 1920 και από τότε φέρει το όνομά του.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της νεανικής κύφωσης και ποια η αιτιολογία της ?
Παρουσιάζεται συνήθως με οξεία κυφωτική προβολή ή αλλιώς ύβο, σε περιορισμένη έκταση του θωρακικού τμήματος της σπονδυλικής στήλης, η οποία τονίζεται ιδιαίτερα κατά την επίκυψη του ατόμου, όταν το παρατηρεί κανείς από μια πλάγια θέση. Σε παιδιά νεότερα των 11 ετών, όπου η σπονδυλική στήλη είναι ελαστική, το κύρτωμα εξαφανίζεται στο όρθωμα της πλάτης. Αλλά σε μεγαλύτερα άτομα ο ύβος παραμένει και μπορεί να συνοδεύεται και από τοπικά ενοχλήματα όπως πόνο, αίσθημα βάρους ή δυσφορία. Η νεανική κύφωση σπάνια παρουσιάζεται πριν από την ηλικία των 10 - 11 ετών. Συνήθως διαπιστώνεται σε άτομα ηλικίας 12 - 13 ετών. Η συχνότητά της κυμαίνεται από 0,4 μέχρι 8,3 % στο γενικό πληθυσμό και προσβάλλει εξ ίσου τα αγόρια και τα κορίτσια. Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει οικογενειακή προδιάθεση, όπου η πάθηση παρατηρείται σε περισσότερα άτομα στην οικογένεια. Ωστόσο σε μεγάλο αριθμό οικογενειών η προσβολή εντοπίζεται μόνο σε ένα άτομο. Η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Κατά καιρούς αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες και ενοχοποιήθηκαν παράγοντες όπως η ελάττωση της αιμάτωσης στους προσβληθέντες σπονδύλους, οι οποίοι είναι συνήθως 3 - 5 στον αριθμό, μηχανικοί παράγοντες, όπως το αυξημένο βάρος του σώματος και οι επανειλημμένες κακώσεις στην περιοχή, ορμονικά αίτια, οστεοπόρωση, έλλειψη βιταμινών αλλά καμία από αυτές τις αιτίες δεν έγινε απόλυτα αποδεκτή .
Πως εξελίσσεται η πάθηση αυτή στις ήπιες αλλά και τις πιο σοβαρές μορφές της ?
Η εξέλιξη στις ήπιες μορφές είναι καλή και η πρόγνωση ευνοϊκή, επειδή δεν αναμένεται περαιτέρω επιδείνωση, τα δε ενοχλήματα εξαφανίζονται ή αμβλύνονται. Στα παιδιά αυτά δεν εφαρμόζεται καμία θεραπευτική αγωγή, παρά μόνο παρακολούθηση μέχρι την ενηλικίωσή τους. Σε σοβαρότερες μορφές όμως που ο ύβος είναι έντονος και τα ενοχλήματα επίμονα αναμένεται περαιτέρω επιδείνωση με σφηνοειδή παραμόρφωση των σπονδύλων και επίταση των συμπτωμάτων στην ενήλικη ζωή. Περιγράφονται και βαριές καταστάσεις, ευτυχώς σπάνιες, με παραλυτικές εκδηλώσεις από την πίεση του νωτιαίου μυελού μέσα στον ύβο, καθώς και με καρδιοαναπνευστικά ενοχλήματα από την παραμόρφωση της θωρακικής κοιλότητας. Αυτές οι καταστάσεις απαιτούν θεραπευτική αντιμετώπιση που θα πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μόλις διαπιστωθεί η πάθηση .
Η θεραπεία
Σε τι συνίσταται η θεραπευτική αγωγή ?
Η θεραπεία είναι συνάρτηση διαφόρων παραγόντων όπως π.χ. του βαθμού παραμόρφωσης, της σκληρότητας του ύβου, των τοπικών ενοχλημάτων, της ηλικίας του ατόμου και της ύπαρξης νευρολογικών εκδηλώσεων. Μετρίου βαθμού παραμορφώσεις και ήπια ενοχλήματα σε άτομα που δεν έχουν φτάσει στη σκελετική τους ωρίμανση, δηλαδή κορίτσια νεότερα των 16 ετών και αγόρια νεότερα των 18 ετών, αντιμετωπίζονται συνήθως με ειδικούς κορμικούς ορθοπαιδικούς κηδεμόνες. Ορισμένες φορές χρειάζεται να προηγηθεί ολιγόμηνη θεραπεία με κορμικό γύψο. Ένας τέτοιος τύπος κορμικού κηδεμόνα, που καλύπτεται ευχερώς κάτω από τα ρούχα και δεν φαίνεται, πράγμα πολύ σημαντικό από ψυχολογικής πλευράς για τα άτομα αυτά, χρησιμοποιείται και στο νοσοκομείο μας. Η χρήση του κορμικού κηδεμόνα σε καθημερινή βάση ποικίλλει από λίγες ώρες μέχρι σχεδόν όλο το 24ωρο και σε συνολική διάρκεια από 2 έτη μέχρι τη σκελετική ωρίμανση, ανάλογα με την περίπτωση και την κρίση του θεράποντα ορθοπαιδικού ιατρού. Στο θεραπευτικό αυτό σχήμα μπορεί να προστεθούν και ειδικές ασκήσεις φυσιοθεραπείας. Πρέπει να τονιστεί ότι στις μορφές αυτές της κύφωσης μόνη της η φυσιοθεραπεία, χωρίς θεραπευτική αγωγή με κορμικό κηδεμόνα, είναι αναποτελεσματική. Σε σοβαρές και βαριές μορφές νεανικής κύφωσης με έντονη παραμόρφωση και επίμονα τοπικά ενοχλήματα ή νευρολογικές εκδηλώσεις, εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία για διόρθωση και σταθεροποίηση της παραμορφωμένης σπονδυλικής στήλης .
Πηγή: http://www.inbalance.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου